Όλα είναι έτοιμα!

Επιχείρηση εργαστήριο is a go. Αύριο θα γίνει η πρώτη συνάντηση. Νομίζω πως αυτό το blog ολοκληρώνει ένα κύκλο που άνοιξε με το project PPC_T/Farkadona. Αν το project της Φαρκαδώνας μπορεί να θεωρηθεί ποτάμι, αυτός ήταν ένας παραπόταμος.

Καλή Αρχή!

Σουλουπώθηκε

Σήμερα τοποθέτησα-πήρα μέτρα-έκοψα μοκέτα ώστε να ταιριάζει με το χώρο και συναντηθήκαμε με το Γιάννη που ήρθε αργότερα και διόρθωσε το πρόβλημα που είχαμε με το ρεύμα. Το βάψιμο δεν έγινε ακόμη, θα το ο κύριος Χρήστος, αλλά τις μπογιές τις προμηθεύτηκα ήδη. Αυτό θα προσπαθήσω να γίνει τη Λαμπρο-Τρίτη αλλιώς "θα δούμε". Ο χώρος είναι καθαρός, έχει και πατάκι στη τουαλέτα, ειδικό μπαλκόνι για barbecue, όταν - αρκετά μετά το Πάσχα, πριν το επίσημο καλοκαίρι - είναι τελείως έτοιμος-στημένος θα προσπαθήσω να αναρτήσω τη πρώτη φωτογραφία.

Επιτροπή Εξέτασης

Πέρασα σήμερα με τον κύριο Χρήστο το μάστορα για να δει το χώρο και να μου πει τι χρειάζεται για να βαφτεί. Μου "απαγόρεψε" να συνεχίσω εγώ το βάψιμο και μου έδωσε εντολή να αγοράσω ένα δεκαπεντάκιλο υδρόχρωμα και ένα πεντάκιλο πλαστικό χρώμα. Κρατήσαμε τις χειρολαβές από τα - πλεον - χαλασμένα ρολλά που τα άφησα στον καθαρό αέρα την προηγούμενη φορά. Κατα πάσα πιθανότητα τη Λαμπρο-Τρίτη να γίνει η δουλειά.

Η προβολή

Ύστερα από την ολοκλήρωση του κύκλου επαφών των εμπλεκόμενων φορέων, το πρώτο δίκτυο πολιτιστικών φορέων στο νομό Τρικάλων είναι γεγονός. Πρόκειται για την "Πολιτιστική Αντένα Ανατολικών Τρικάλων", η οποία δημιουργήθηκε στο πλαίσιο εφαρμογής του Ολοκληρωμένου Προγράμματος Ανάπτυξης Αγροτικού Χώρου - Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο Ανατολικών Τρικάλων και συμμετέχουν οι δήμοι Φαρκαδόνας, Τυμφαίων, Οιχαλίας, Παληοκάστρου, Παραληθαίων, με φορέα εφαρμογής την Αναπτυξιακή Τρικάλων. Στους σκοπούς του δικτύου ενδεικτικά εντάσσονται:

• η προβολή του συνόλου των πολιτιστικών φορέων που μετέχουν στο δίκτυο, καθώς και των πολιτιστικών δρώμενων που αυτοί υλοποιούν
  
  
• η ανάπτυξη και διάδοση της επιστημονικής γνώσης και της έρευνας στους κλάδους της λαογραφίας, της μουσικολογίας και της τοπικής ιστορίας
  
  
• η προώθηση της ποιότητας ως χαρακτηριστικού των Πολιτιστικών Φορέων
  
  
• η εκπαίδευση των μελών του, ενημέρωση και διαφώτιση γύρω από την πολιτιστική έρευνας και την διαχείριση πολιτιστικών γεγονότων
  
  
• η συνεργασία με άλλες οργανώσεις, κέντρα, της Ελλάδας και του εξωτερικού.
  
  

Για την επίτευξη των παραπάνω σκοπών το δίκτυο θα αναπτύξει συγκεκριμένες δραστηριότητες που αφορούν τη διάδοση των σκοπών του (σεμινάρια, διαλέξεις, συνέδρια, ημερίδες, συμπόσια, ανακοινώσεις, δελτία τύπου, κ.λ.π.), πραγματοποίηση κάθε είδους εκδόσεων που εξυπηρετούν το σκοπό του (περιοδικές εκδόσεις, εφημερίδες, επιστημονικές επιθεωρήσεις, βιβλία, φυλλάδια, αφίσες, εκπαιδευτικό υλικό, newsletters, ενημερωτικά δελτία κ.λ.π) Προσωρινή έδρα της "Πολιτιστικής Αντένας Ανατολικών Τρικάλων" ορίστηκε το Δημαρχείο του Δήμου Παραληθαίων.

Φασίνα τέλος

Πέρασα σήμερα και καθάρισα τα πάντα. Όταν λέω τα πάντα εννοώ τα πάντα. Σκούπισα και σφουγγάρισα το πάτωμα, εκτός από το σημείο που ήταν τα σκουπίδια τα οποία τα πέταξα στο τέλος. (4 φορές ανεβοκατέβηκα, ούφ!!!) Σκούπισα και σφουγγάρισα το πάτωμα του water closet αλλά θέλει ακόμα κάποιες μικρολεπτομέρειες πίσω από το κάθισμα. Επίσης, άδειασα ότι είχε πάνω στο πατάρι, κυρίως ρούχα, ρόμπες και πολλά κουμπιά. Επίσης καθάρισα τις καρέκλες με Azax και τα τζάμια επίσης από τις δαχτυλιές του μάστορα. Τέλος βρήκα στο πατάρι ένα πεντακάθαρο και αχρησιμοποίητο ρολό βαφής το οποίο και πρόκειται να χρησιμοποιήσω την επόμενη φορά για το βάψιμο.

Επίσης έχω κρατημένο από καιρό στο γκαράζ μου μια μοκέτα η οποία είναι σε καλούτσικη κατάσταση και ενδεχομένως θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί γιατί αντιπαθώ λίγο τα μωσαϊκά λόγω του οτι χάνει κανείς μικροαντικείμενα πολύ εύκολα σε αυτά. Το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς θα πέσει κατα πάσα πιθανότητα τα πρωϊνά της μεγάλης εβδομάδας (δεν είναι μακριά) ίσως και λίγο πρίν. Ως τότε μάλλον εμβόλιμες ημέρες όπως μέχρι τώρα θα περνάω και ή θα βάφω ή/και θα φέρνω καινούργια πράγματα.

Πρέπει να πετάξω και το παλιό τζάμι, αυτό θα δω αργότερα πως θα το κάνω.

Έκατσε η μπογιά

Συνοψίζω λίγο τα σημερινά: Πήγα ένα καφάσι γεμάτο με διάφορα χρώματα, συν 1 λευκό το οποίο και δοκίμασα, ψιλο-"έβαψα" ένα τοίχο και πασάλειψα κάποιους άλλους. Δυστυχώς ήμουν κουρασμένος από το πανεπιστήμιο και δε κάθησα περισοτερο από μια ώρα. Πήγα στις 17:00 έφυγα στις 18:00. Στην αρχή μου πήρε λίγη ώρα να καταλάβω οτι η μπογιά είχε κάτσει στο δοχείο και έπρεπε να πιέσω στον πάτο και να ανακατέψω ισχυρά για να γίνει ομογενές το δείγμα.

Δυστυχώς δε προνόησα για: α) σκάλα β) εφημερίδες. Οπότε είναι λίγο ανω-κάτω από απόψη οτι σε μια γωνία χύθηκαν μπογιές. Χωρίς νερό όμως ήταν αδύνατο να καθαρίσω. Επίσης, καθάρισα τις αράχνες από τις πιο σοβαρές γωνίες και συμμάζεψα στοιχειωδώς πριν φύγω.

Αύρα ευωδίας

Σήμερα πέρασα ξανά από το χώρο, περισσότερο εξοπλισμένος αυτή τη φορά, με χλωρίνη και διάφορα άλλα και κατάφερα να καθαρίσω τις βρωμιές της τουαλέτας πλήρως! Ο καμπινές πλέον λάμπει, η τουαλέτα όμως όχι καθώς για να γίνει αυτό χρειάζεται νερό και επιπλέον εξοπλισμός που προς το παρόν δεν υπάρχει. Καθάρισα εκ νέου το τραπέζι και ξανασκούπισα ενώ μάζεψα τη σαβούρα της τουαλέτας (παλιό καπάκι και άλλα) δίπλα στη πόρτα, πράγματα τα οποία θα τα πετάξω κάποια άλλη στιγμή.

Ο επιπλέον εξοπλισμός είναι, βουρτσάκι καμπινέ, χλωρίνη, καινούργιο στατ για το χαρτί υγείας, δυο κουβάδες για σκουπίδια και ένας καινούργιος κουβάς για σφουγγάρισμα.

Λάντζα στη Πτολεμαίων 7

Σήμερα, πρώτη μέρα στη βορειοελλαδίτικη "γιάφκα" της κοινότητας GNU/Linux. Το σημερινό "καθάρισμα" ήταν ιδιαιτέρως δύσκολο για τους παρακάτω λόγους:

1)Η περιοχή αλλά και η συγκεκριμένη ώρα είναι δύσκολη και αναγκαστικά άφησα το αυτοκίνητο στο parking οπότε κάθησα μόνο 1 περίπου ώρα

2)Η βρύση είχε πρόβλημα μεγάλο, είχε χαλάσει το χερούλι της και το νερό έρεε ανεξέλεγκτο! Πρέπει να ομολογήσω οτι τρομοκρατήθηκα αλλά τελικά έφερα την κατάσταση στον έλεγχο μου - κάτι ακόμα είναι οτι δεν έχει από κάτω κλείσιμο ο σωλήνας και πέφτει το νερό στον κουβά (χρησιμοποιείται τελικώς ο κουβάς ως "καζανάκι" !!! :-P - αυτό βολεύει και μέχρι να φτιαχτεί το τελευταίο)

3)Μύριζε και δεν είχα βουρτσα τουαλέτας (θα φέρω την επόμενη φορά) για να τρίψω και τα εναπομείναντα απορρίματα (προφανώς ήταν από γάτες - η περιοχή από πίσω είναι γεμάτη με γάτες που σφάζονται - γι' αυτό και έκλεισα το παράθυρο)

4)Λόγω του (2) δε μπορούσα να σφουγγαρίσω και το μόνο που μου έμενε να κάνω ήταν:

α) να σκουπίσω
β) να καθαρίσω το γραφείο για να τοποθετούμε πράγματα
γ) να πετάξω το σκουπιδαριό, τη μεγάλη αφίσα, μπουκάλια και διάφορα κ.α.
δ) να αφήσω τα αναγκαία και ικανά για τη συνθήκη της καθαριότητας

5) Αύριο θα παω να βγάλω κλειδιά

6) Κώστας VS Βρύση των Δαναΐδων, θα μπορούσε να είναι άθλος στην Αρχαία Ελλάδα.

Evangelos Venizelos interest on Farkadona

On 23th of November 2007, Evangelos Venizelos, former minister and elected deputy in the Greek Parliament, posted a question he addressed to the minister of Internal Affairs for the children of refugees in Greece. Commenting on this post led him in the next post where he answered to the comments to give an extra response about Farkadona. The main subject also, is very interesting although the bureaucratic response of the goverment.

Στις 23 Νοεμβρίου 2007, ο Ευάγγελος Βενιζέλος, πρώην υπουργός και εκλεγμένος βουλευτής στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, έκανε μια καταχώρηση σχετικά με μια ερώτηση που κατέθεσε στον Υπουργό Εσωτερικών για τα παιδιά των μεταναστών στην Ελλάδα. Ο σχολιασμός αυτής της καταχώρησης τον οδήγησε στο επόμενο post όπου απάντησε στα σχόλια, να δώσει μια ξεχωριστή απάντηση σχετικά με τη Φαρκαδώνα. Το κυρίως θέμα, επίσης, είναι πολύ ενδιαφέρον, παρ' όλο την γραφειοκρατική απάντηση της κυβέρνησης.

Εργαστήριο GNU/Linux στη Θεσσαλονίκη

Με τη ευεργεσία ενός φίλου, που θέλει να παραμείνει ανώνυμος, οι φίλοι του GNU/Linux, σύντομα θα αποκτήσουν το δικό τους σπίτι στη Θεσσαλονίκη. Ένα όνειρο ετών αρχίζει να εκπληρώνεται. Η υλική κληρονομιά (thank you Joyce) αλλά και η εμπειρία από το project PPC_T/Farkadona θα αποτελέσουν τη βάση πάνω στην οποία θα χτιστεί αυτό το εγχείρημα.

Ελπίζω να πάνε όλα καλά!

Benaki Museum: 5th Biennale of Young Greek Architects

The Biennale of Young Greek Architects is an event that has become an institution for the architectural world, in line with its activities to showcase and develop contemporary architectural thought and practice. The purpose of this event is to present a representative sample of the work produced by young architects, to showcase innovative approaches and practices and the exchange of ideas on the production of theoretical considerations and architectural oeuvre in Greece today. At the same time the event seeks to cultivate a sensibility in the general public concerning the issue of quality in the structured environment. The Biennale accepts entries from architects up to 45 years of age, including completed works or never-realised proposals, but not including student projects.

1st International Biennale Mail Art - Larissa Greece

http://1st-mailart-greek-biennale.blogspot.com

"On the occasion the particular program, we call you in the “1st International Mail Art Biennale in Greece”.



The selected artwork will be the exposing material for the creation of the “1st Museum of Postal Art” in Greece. We would like this museum to be founded in Elassona, the city where the 1st International mail art exhibition was held under the title: “Psychedelic” (producer: Ioanna Papachristou, coordinator- curator: Thomai Kontou)"

"One in ten"

Βαθμός, άριστα δέκα

της Μαρίας Κατσουνάκη - Καθημερινή, Τρίτη 16 Οκτωβρίου 2007

«Κυρίες και κύριοι, καλησπέρα! Σας παρουσιάζω την Πράσινη Κάρτα. Η Πράσινη Κάρτα δίνει στον κάτοχο δικαίωμα παραμονής και εργασίας στη χώρα. Αναναεώνεται κάθε τρεις μήνες ή κάθε έξι μήνες ή κάθε δώδεκα μήνες ή ποτέ...». Ο ηθοποιός κρατάει τη μεγεθυσμένη κάρτα στο χέρι του και την επιδεικνύει όπως τα προϊόντα στο telemarketing. Κεφάτα, με γρήγορο ρυθμό και μουσική υπόκρουση. Μόνο που ο Νταβίντ από τη Γεωργία, ο Κρις από τη Βουλγαρία και ο Ενκε από την Αλβανία είναι τρία νέα παιδιά, μετανάστες (μένουν στην Ελλάδα περίπου 10 χρόνια), απόφοιτοι όλοι δραματικών σχολών.

Η παράστασή τους, «Ενας στους δέκα», βασισμένη σε δικές τους, προσωπικές εμπειρίες, που παρουσιάζεται στο Θέατρο του Νέου Κόσμου, υπό τον γενικό συντονισμό και τη σκηνοθετική επιμέλεια του Λαέρτη Βασιλείου (μεγάλωσε στα Τίρανα, ζει στην Αθήνα), ανέβηκε πριν από λίγες ημέρες και ήδη η προσέλευση του κοινού είναι εντυπωσιακή. Οπως και η σύνθεσή του. Προχθές βράδυ, μεγάλοι σε ηλικία θεατές, κυρίες με φρεσκοχτενισμένο μαλλί, ταγιέρ, μεταξωτό μαντίλι και κοσμήματα «εξόδου», συνοδευόμενες από καθωσπρέπει κοστουμαρισμένους κυρίους, καταλάμβαναν σεβαστό ποσοστό στο, περιορισμένων θέσεων, υπερώον του θεάτρου.

Το θέαμα γυμνό, πικρό, σαρκαστικό, άλλοτε καταγγελτικό άλλοτε απελπισμένο, με οίστρο, με χιούμορ, με οργή, ανάμεσα στην αντίδραση και στη συμφιλίωση, την περιθωριοποίηση και την αφομοίωση. Μοναδικό σκηνικό, μια ελληνική σημαία που σχηματίζεται στον τοίχο από λαμπτήρες διαφορετικών μεγεθών. Αναβοσβήνει. Πότε φωτίζεται έντονα πότε ισχνά. Η πατρίδα, ως εικαστική εγκατάσταση. Αφοπλιστικό το εύρημα του Αγγελου Μέντη.

Και οι τρεις ερμηνευτές εναλλάσσονται στη σκηνή σε ρόλους ζωής. Σφουγγαρίζουν, καθαρίζουν, σερβίρουν, εκδίδονται («κάνω τα πάντα μόνο με 50 ευρώ, δεν είμαι ομοφυλόφιλος»), αλλάζουν όνομα, κοιτούν το κοινό, αναπολούν και χαμογελούν, θυμούνται και παγώνουν.

Ογδόντα λεπτά η διάρκεια του θεάματος, ένα διαρκές σφυροκόπημα. Στο τέλος χορεύουν: «Tu vuoi far l’ americano», του Ρενάτο Καροζόνε. Γέλιο και αμηχανία. Αλήθεια που συγκινεί και σε αφήνει μετέωρο. Το κοινό ξεσπά σε χειροκροτήματα. Οι πιο θερμοί θεατές είναι τα μεσήλικα - ηλικιωμένα ζευγάρια, που βλέπω γύρω μου. Φωνάζουν «μπράβο» και καλούν πολλές φορές τους ηθοποιούς στη σκηνή. Απορώ. Ισως από προκατάληψη. Η παράσταση την εξουδετερώνει.



People of no farewell, no return

by Iota Sykka - Kathimerini, Monday 15 October 2007

«We're the generation without farewell. We're the generation without return,» words by the early 20th century German author and playwright Wolfgang Borchert, are deeply rooted in the heart of stage director Laertis Vassiliou, a Greek-Albanian immigrant who has experienced identity problems. When the stage director Vangelis Theodoropoulos asked Vassiliou to continue experimenting along the lines of Slavomir Mrozek's «Les Emigres,» but with a greater focus on second-generation concerns, he immediately agreed. «Les Emigres,» which was staged at Theodoropoulos's Neos Cosmos Theater in Athens just over four years ago, was a success, not only because it won an award for direction at a Balkan drama festival, but also because it managed to draw both Greek and Albanian audiences to the theater.

Vassiliou, who is preparing to act in upcoming National Theater productions, is directing his latest play, «One In Ten» after penning a raw version of its script, based on personal experience, which was then adapted by Sylvia Liouliou. It features an all-immigrant cast.

«We focused mostly on the psychology of the protagonists - how Greek, Bulgarian, Russian, or Albanian they are. And the discrepancies between their world at home and the outside world,» noted Vassiliou.

The three characters introduce themselves by their real names and pull us into day-to-day matters which contain both humor and awkward truth. The trio presents a variety of situations from the time they first arrived until the present, as individuals now accustomed to contemporary European life. The difficulties they experienced in overcoming state bureaucracy to become legal residents is the play's foundation.

«These are stories of violence and action fueled by need, children forced to sell their bodies or pressured to change their names,» said Vassiliou. The action unfolds on an impressive stage set, a Greek flag formed by 900 light bulbs, created by Angelos Mentis for the modest confines of the Neos Cosmos Theater.

Vassiliou, 33, arrived here in 1994 to sit exams for the National Theater after having studied at the Drama Academy in Albania. He began collaborating with Greek theater director Theo Terzopoulos as a first-year student here. More work with various others followed.

David Maltese, one of the three cast members, is a musician who recently turned to theater. «It was difficult [adjusting here] at first. I also had a complex about myself. Now I think like a Greek and have come to comprehend racism. They could have responded similarly to a case of mass immigration in my homeland,» said the 30-year Maltese, who moved here from his native Georgia a decade ago. «But I've adjusted. All my relationships have been with Greek women. I'm going to go on living in this country so I'm obliged to learn the reality.»

Three years his senior, fellow cast member Kris Radanov relocated here from Bulgaria seven years ago. «I'm turning my dream into a reality. I studied at Iasmos drama school and am now performing for the first time. On stage you virtually live the truth of the lives of others. 'One In Ten' contains our life stories,» said Radanov. «I get more emotionally affected by the stories of other people, perhaps because mine have passed. It was difficult in Bulgaria. Communism fell, nothing was certain, and our lives were predetermined.» Ekeleid Fezolari, the youngest cast member at 26, was the first of the three actors to arrive here 15 years ago, when his family decided to move here. He graduated from the State Theater of Northern Greece and quickly began performing. «I often got condescending remarks at high school and when I tried to get organized politically I was pursued by supporters of Chrysi Avgi [extreme rightist group]. I got beaten up badly. Maybe it wouldn't have been as intense had I been from another country,» he noted. «I went through a stage where I would hide my name, have an identity complex, and experienced a tough time trying to get my papers. All this is covered in the play.»

Vassiliou's decision to focus on theater raised no objections with his family. His father, an Albanian married to a Greek woman, was simply glad that his son did not become a soccer player, the artist said.

«For us who arrived here from the Eastern bloc, there's general sympathy, perhaps because of the academies we had, the Stanislavski system which is particularly admired in the West,» said Vassiliou.

«But that applied only to theater. Like the others, I also carried what I was in public places. I had to deal with a bad reputation that was generated in the early 90s when 1.5 million Albanians were going in and out of Greece. Of course, not all of them came out here to work. Like yourself, who has nothing in common with a Greek inside Korydallos Prison, I also don't have anything in common with my compatriots imprisoned there. But anything foreign always generates fear,» he continued.

When asked about his nationality as a new arrival here, Vassiliou would respond, «Greek-Albanian.»

«Then they'd tell me that that doesn't exist. And I would wonder: 'Why, then, do Greek-Americans and Greek-Australians exist?'»

The question of identity, or whether an immigrant opts for assimilation or isolation, is one of the issues raised in «One In Ten.»

«I've been living in Greece for 13 years, I pay taxes here, but don't have Greek citizenship,» protested Vassiliou, who ended the interview with a related joke. «A primary school teacher asks a young child for his name. 'Agim,' he responds. 'What kind of a name is that? We'll call you Antonis,' the teacher responds. The boy returns home, his father calls him using his real name, but the youngster doesn't respond, not even when his mother calls. They give him a bit of a beating and he goes to school the next day with a mark on his face. The concerned teacher asks, 'What happened to our little Antonis?' 'Oh nothing, I was just beaten up by a couple of Albanians at home.'»

Biennale is over, PPC_T/Farkadona is still here

Though the presence of PPC_T/Farkadona in 1st Biennale of Thessaloniki is over (photos) the project is not.





From a recent visit in the village, at the place of the (planned) new settlement, we saw that nothing has started yet. One of the reasons are the sheep pens whose owners do not want to move them from the place. It's tragic, when we see huge junctions with tunnels in Maliakos petal completed, and in Farkadona there is not even a single digger.





Its tragic.

One World, Many Biennals

1

The blog http://nikosalexiou-ath.blogspot.com, is the blog of Nikos Alexiou, who exhibits the work The End in 52nd Biennale of Venice, the older and most famous Biennale of the world. This work is inspired by the mosaics of Iviron Monastery placed on Mount Athos peninsula which is the third "leg" of Chalkidi peninsula in Central Macedonia, Greece.

This work embodies everything that Alexiou was working on. The title The End was chosen for two reasons. The first reason is that when Alexiou finished it after working for ten or twelve years for AutoCAD, he saved the file giving it the name “THE END.” This title made him think of some things. There is something that excites your memory and makes you remember again. So, he remembered -and this is the second reason that the work was named “The End” – the title of one of Beckett’s beloved text and another beloved theater play by Dimitris Dimitriadis, which is entitled “New Church of the Blood,” which closes with an image that could have been his own work.

A cosmogony, a black hole that swallows everything or gives birth to everything. A universe that whirls, a paradisiacal garden that appears from the dark onto a black screen, which turns on and off. So the third reason for giving this title to the work is The End’s reference to the cinema, the screen. It is about this over and over again.

2

10 September of 2007 is the start day of the second greek Biennale after the one of Thessaloniki which is the first. This is the Athens Biennale. The last one forms with the Biennale of Lyon and the Biennale of Constantinouple (Istanbul) a triple axis of art during the last semester of 2007. The first action of this culture axis was the joint public presentation during the opening days of the 52nd Venice Biennale in the context of a discussion, entitled "The biennial is dead. Long live the biennial". In Athens Biennale the 1/5 of exhibitors, approximately 70 artists are Greek.

3

The XIII Biennale of Young Artists from Europe and Mediterranean was to be held in Alexandria but it was canceled so the organizers look for a city to host the event. The concept of the 13th BJECM is: "Our Creative Diversity: kairos " (Greek word pronounced keeros, meaning fit time, opportunity, a point in time where change is possible).

Closing up, we can see that this year, 2007, is an art time for Greece and Greek people. Never before was the greek participation, the greek culture and spirit so diffused in so many places. May the result of this liveliness, be good.

Sources:
1, Venice Biennale
2, Nikos Alexiou
3, Greek Culture Portal
4, Athens Bienniale
5, Thessaloniki Biennale
6, Biennale JCEM

Summer off-mode

While certain appreciable colleagues deal with Summer of Code of Google, somewhere elsewhere is executed the situation Summer off-mode. Summertime out of operation, the airconditioner closed, the shutters lowered, and the television shutted down that if she is not satellite does not have nothing apart from certain appreciable shows. In this situation somewhere in Europe, in Greece, Thessalonica and specifically in one suburb, somebody works also distress for the Free Software and its distribution.



Re-use of old computer material in the framework of project PPC_T of/Farkadona in the 1st Biennale of Thessaloniki. In the above pictures there are two "naked" computers each matching a hard disk where was installed Edubuntu Linux (Feisty).

Working hard alone

July 2 - Constructing working motherboards



July 3 - Restoring fallen photos of Claudette and art & crafts lab





July 4 - ...hmm. Today is a holiday.

Not an ordinary day

Yesterday, four guys from Farkadona came to the Biennale space of PPC_T. Babis, Christos and other two that I don't remember their names right now. We had also a nice party dedicated to Carlos who is leaving today - he is going back in Brasil. Here are some photos from yesterday in Biennale space at Thessaloniki Port:













Also we learned from Hariklia Hari, the architect of the project that we had a publication in the english newspaper The Guardian:

One remarkable exhibit is a walk-in container parked in the port that displays photographs and videos of a three-year project to rehouse and integrate a community of Greek Pontians repatriated from the Black Sea in 1992 after the collapse of the Soviet Union. The ethnic Greeks were invited by the Greek government, says architect and curator Hariklia Hari, but were left for years to live in iron containers in Farkadona, Thessaly, in a guarded camp, because of an official policy regarding the dispersal of refugees. As a result of the project, and with government backing, she says, they have finally moved into housing of their own design.

Wow! What a day!

Iliad Homerus Book I

A brief photo documentation of the performance of Octavio Camargo and Claudette Pereira Jorge (Iliadahomero group - Curitiba Brazil), that was held at the Odeion of the Roman Agora of Thessaloniki, in the context of the Thessaloniki Biennale: 1 of Contemporary Art.

Octavio and Claudette presented the first rhapsody of Homer's Iliad in the portugese translation of Manoel Odorico Mendes (1874), invited in Thessaloniki by the PPC_T/Farkadona project. This public performance of Homer's Iliad (an archetype of free knowledge with universal effect) in a portugese translation in Greece, evokes issues as the communication beyond language barriers and promotes the interaction between open culture projects.

Videos from PPC_T at Biennale